KİM SUÇLU?

Bir belâdır sarmış dünyayı:
Ne günahlar işlenmiş ki Allah kızmış,
Salmış yeryüzüne vebayı.
Adı batasıca bir geldi mi,
Geldiği gün doldurur cehennemi.
Hayvanlar başlamış bir bir tutulmaya
Her tutulan ölmüyormuş ama,
Kötüymüş hepsinin hali.
Ölüm dayanmaya görsün kapıya,
Kim çıkar karın doyurmaya?
Tadı kalmamış etin kemiğin;
Ne kurt kuzu arıyormuş artık,
Ne tilki tavuk.
Kumrular bile sevişmez olmuş, düşünün!
Aşk olmayınca da dünyayı ne'eylersin? 

Aslan toplamış milleti, dostlarım, demiş:
Bu veba Allah'ın bir cezası bizlere:
Kimin günahı çoksa kurban edilmeli;
Gadab-ı İlâhî yatışmaz başka türlü.
Tarih boyunca hep böyle olmuş:
Bir can feda etmiş kendini,
Bir can kurtulmuş.
Gelin, sorguya çekelim kendimizi;
Yalan dolan yok,
Hatır gönül sayma yok,
Ne mal olduğumuzu koyalım ortaya.
En suçlu benim belki de olur ya!
Şu pis boğazım yüzünden
Az mı koyun yedim ben?
Ne günahı vardı bîçarelerin?
Haydi koyun yenir diyelim, çoban yenir mi, çoban?
Ben yedim.
Alın canımı, feda olsun, olsun ama,
Herkes de söylesin bakalım ne yaptıysa.
En suçlumuz ölmeli ki
Hak yerini bulsun sonuçta.

Sultanım, demiş tilki;
Bu kadar iyilik de olmaz ki!
Yakışır mı size böylesine yumuşamak,
Yok yere kendinizi ayıplamak?
Sizin koyun yemeniz mi günah?
Fesübhanallah!
İyilik etmişsiniz, şeref vermişsiniz
O âdî, o sünepe, o budala mahlûklara!
Çobana gelince:
Haddini bildirmişsiniz gereğince.
Hayvan gütme de ne oluyor yani?
Bizden üstün mü sanıyor kendini?

Tilki bunları der demez,
Dalkavuklar alkışa boğmuş ortalığı.
Gayrı hoş görülmüş herkese
Kaplanın kaplanlığı, ayının ayılığı.
Şirretlere gün doğmuş;
En azgın köpeğin bile
Bir evliya olmadığı kalmış.

Sonunda eşek söz almış:
Bir gün, demiş, hiç unutmam,
Papazın çayırından geçiyordum.
İn cin yok, acıkmışım;
Otlar öyle taze, öyle yeşil...
At bir dil, dedi şeytan.
Hakkım yoktu biliyorum
Ama gel de dayan.
Şöyle bir tadlarına baktım.


Sen misin bunu söyleyen, yüklenmişler eşeğe,
Bir kurt, gûyâ okur yazar, çıkmış kürsüye:
İşte, demiş, içimizdeki şeytan!
Üstümüze lânet yağdıran budur,
Bu uyuz, bu baldırı çıplak, bu mendebur!
Kurt coştukça coşmuş,
Delil melil ne lazım ise bir bir bulmuş.
Eşeğin bir lokma suçu sehpalık olmuş.
El-âlemin otunu yemek ha?
Yalnız ölüm temizlermiş bu cinayeti..
Ve neticede bizim eşek boylamış cenneti.

Sarayda akla kara
Böyle çıkar ortaya:
Zorlu ne yapsa eyvallah,
Yoksul ağzını açsa günah!